Een pleidooi voor vakmensschap in een tijd van vluchtigheid: de waarde van zorg en aandacht

In een maatschappij die vaak schreeuwerig vraagt om snelle resultaten en onmiddellijke voldoening, stelt vakmensschap juist de vraag of we in dat werkende leven niet te vaak voorbijgaan aan de essentie. Want waarin ligt de zin van ons bestaan nog als we onszelf voortdurend verliezen in gejaagdheid en oppervlakkige prikkels?

Organisaties die investeren in grondige scholing, aandacht voor detail en een cultuur waarin iedereen de tijd krijgt om te groeien in het vak, bloeien vaak op

Er is veel onderzoek dat aantoont hoezeer mensen lijden onder de opgejaagde cultuur van vandaag. Vakmensschap, dat uiting geeft aan een diepgewortelde drang om met zorg, aandacht, kennis en toewijding iets tot stand te brengen, biedt daaraan een natuurlijk tegenwicht.

Het appelleert aan een verlangen in onszelf dat we lang niet altijd durven toe te laten: de behoefte om onze inspanningen niet alleen efficiënt, maar ook betekenisvol te laten zijn.

Werken met aandacht

Zonder het te beseffen, hunkeren we naar rust en vervulling, een gevoel dat het bestaan wérkelijk ertoe doet. Vakmensschap beantwoordt daaraan: wie met aandacht werkt — of dat nu in de bouw, de zorg, het onderwijs, de bancaire wereld of de technologie is — voelt zich niet langer een radertje in een anonieme machine, maar deel van een zinvol geheel.

De metselaar beseft dat een muur niet louter steen op steen is, maar een stevig drager van een toekomstig thuis. De tech-ingenieur ziet haar algoritmes niet alleen als bron van winst, maar ook als weg naar een socialere en rechtvaardigere samenleving.

Succesvol en duurzaam

Tegelijkertijd heeft vakmensschap een onmiskenbare economische meerwaarde. Organisaties die investeren in grondige scholing, aandacht voor detail en een cultuur waarin iedereen de tijd krijgt om te groeien in het vak, bloeien vaak op. Ze zijn succesvoller en duurzamer. Niet door te jagen op kortstondige successen, maar door wortel te schieten in een duurzame kwaliteitscultuur.

Dat raakt ook aan het welzijn van werknemers: wie zich kan ontwikkelen in wat hij of zij werkelijk belangrijk vindt, staat steviger en voelt zich gezien. Steeds meer mensen ervaren onvrede met de gejaagdheid van onze tijd, die de samenleving borderline-achtige trekken geeft. We zoeken ons heil in nieuwe prikkels, zodat we niet hoeven stil te staan bij de existentiële vragen die ons vroeger of later toch inhalen.

Vakmensschap is dan een houvast, een troost zelfs, die ons herinnert aan de schoonheid van het gewone en het eenvoudige. Echte voldoening, zo blijkt telkens weer, zit in de vreugde die opborrelt wanneer we iets écht goed doen en het kwetsbare detail.

Het jaar van het vakmensschap

Laten we 2025 daarom uitroepen tot het jaar van het vakmensschap. Niet als hol statement of als vlucht in nostalgie, maar als een bewuste keuze om onszelf te verankeren in wat we maken, voor oprechte zorgvuldigheid en bedachtzame vertraging in een wereld die ons telkens aanspoort om te versnellen.

Dit vraagt om durven investeren in wat er werkelijk toe doet, durven werken met je hart, met respect voor de menselijke maat en met oog voor het verhaal dat zich afspeelt achter elk product, elke dienst en elke handeling. Investeren in onzelf, onze organisaties en bovenal de BV Nederland.

Juist de zorgvuldigheid van het kleine, de aarzeling voor het grote gebaar en de overgave aan iets dat groter is dan onszelf, geeft een gevoel van diepe menselijke verbinding die we allemaal nodig hebben. Die verbinding kan vakmensschap ons schenken. Laten we daar met elkaar naartoe werken in het jaar dat voor ons ligt — en laten we hopen dat deze beweging voorgoed in ons verankerd blijft.