Laten we lief en kritisch voor elkaar zijn in 2025 en als organisatie juist naar verbinding zoeken

Met schaamte en afschuw lees ik de afgelopen weken de (digitale) kranten en kijk ik naar de actualiteiten. Bezuinigingen op (hoger) onderwijs die Nederland nog verder op afstand zetten en onze concurrentiepositie verslechteren. Volksvertegenwoordigers en kabinetsleden die geen veilige werkomgeving ervaren en het bijltje er terecht bij neerleggen.

Het combineren van verschillende meningen en invalshoeken kan juist tot betere beslissingen leiden

Kamerleden die onze onafhankelijke journalistiek ter discussie stellen. Oorlogen die onze hoofdstad en tot ver daarbuiten polariseren. En vorige maand een nieuw dieptepunt met de motie voor de registratie van etnische gegevens voor mensen met een migratieachtergrond.

Persoonlijk word ik er boos van. Erg boos. Maar boos zijn is geen nuttige emotie. Boosheid aanwakkeren is wat populisten doen door een niet bestaande vijand te creëren, te polariseren. Verbinding zoeken en elkaar begrijpen is van belang. De meeste organisaties in Nederland hebben een diversiteit aan medewerkers, en dan bedoel ik een diversiteit aan (politieke) meningen. We moeten er trots op zijn dat dit in Nederland kan.

Luisteren naar alle meningen

Organisaties zijn in een unieke positie om mensen te verbinden. Stemmen is een groot recht. Dat dat in Nederland kan op de partij van je keuze is bijzonder en mooi. Ik geloof er ook in dat het combineren van verschillende meningen en invalshoeken tot betere beslissingen kan leiden. Dit vraagt wel om naar elkaar te luisteren. Elkaar te begrijpen. Proberen in elkaars schoenen te staan. Je mening durven veranderen op basis van nieuwe inzichten.

Iedere mening verdient gehoord te worden. Een mening wegwimpelen betekent dat je iemand niet serieus neemt. Ik heb cao-onderhandelingen gehad waar de emoties hoog opliepen. In de financiële sector, maar ook bij de oude margarinefabriek in Feijenoord waar ik samen met Bob, de voorzitter van onze OR en andere collega’s een nacht in het magazijn verbleef. Zij staakten. Ik niet, maar wilde begrijpen waarom ze staakten en ik heb die nacht veel geleerd.

Waar meningen tegenover elkaar stonden, maar de relaties goed bleven. Als er respect is voor elkaar is er hoop. Ook thema’s zoals duurzaamheid leiden tot goede discussies. Ik heb weinig mensen ontmoet die tegen duurzaamheid zijn. Ook spreek ik mensen die financiële of gezondheidsproblemen hebben, maar hun eigen duurzaamheid prioriteren. Volkomen begrijpelijk.

‘Speak up’

Dit is mijn eerste column voor CHRO in 2025: laten we lief en kritisch voor elkaar zijn. Er voor elkaar te zijn. Ondersteunen bij levensevents zoals persoonlijke uitdagingen, ziekte of overlijden van naasten. Veel mensen verblijven een groot deel van hun dag, week of jaar op hun werk. (Ja, ik hoop dat mensen vaker naar kantoor komen). Met hun collega’s. Ze voegen daar waarde toe. Willen hun organisatie vooruithelpen.

Mensen met verschillende (politieke) meningen en met allemaal hun eigen gelijk. In de meeste organisaties gaat dit prima samen. De meeste mensen willen én gerespecteerd worden in hun eigen zijn én ergens bij horen. Wanneer aan het eerste geen gehoor wordt gegeven, zoeken mensen gelijkgestemden wat polarisatie versterkt.

De actualiteiten in het nieuws stemmen me niet vrolijk. Blijven me soms boos maken. Maar ik heb hoop. ‘Speak up’, geef je mening. Geef elkaar positieve, maar ook ongezouten opbouwende feedback. Neem geen meningen maar feiten als basis van discussies. Dat is wat in een organisatie mogelijk is. Juist organisaties kunnen dit laten gebeuren. Om mensen te verbinden en een purpose te geven. Dan krijgt polarisatie geen kans en staat niemand alleen.