Social prescription: wat is de link met Human Resource Management?

Social prescription – oftewel sociale verwijzing – waarbij patiënten vanuit de klinische zorg worden doorverwezen naar een scala aan niet-medische, op de gemeenschap gebaseerde ondersteuningsvormen wint aan momentum. Deze groeiende belangstelling wordt onderstreept in een recente redactionele bijdrage in The Lancet (Vol. 406; 12 juli 2025).

“Social prescription biedt bovendien kansen voor samenwerking tussen HR, gezondheidszorg, psychologie en gemeenschapsontwikkeling”

In plaats van uitsluitend te vertrouwen op medicatie en klinische zorg, biedt sociale verwijzing een meer persoonsgerichte benadering om sociale determinanten van gezondheid aan te pakken. Het concept is overtuigend: iemand die eenzaamheid ervaart kan worden gekoppeld aan een community, terwijl iemand met obesitas begeleid kan worden naar een lokale beweeggroep.

Wat weten we over social prescription?

Er is onderzoek dat laat zien dat sociale verwijzing effectief kan zijn, al is verder onderzoek nodig. Een studie in een wijk met lage inkomens in Detroit toont aan dat mensen die eerst frequent de eerste hulp bezochten, dit minder deden nadat ze werden doorverwezen naar community services. In plaats van een nieuw medicijnrecept te krijgen, kwam er hulp van de community services. Ook economisch is er een case te maken: de ‘social return on investment’ wordt geschat tussen £2.14 en £8.56 voor elke geïnvesteerde pond. Uiteraard is social prescription niet geschikt voor alle klachten en kwalen.

Professor Xiaoqi Feng van de Faculty of Medicine and Health aan UNSW is een toonaangevende expert en onderzoeker op dit gebied. Samen met collega’s publiceerde prof Feng onlangs een systematische review en meta-analyse van 33 gerandomiseerde onderzoeken (). De resultaten suggereren dat sociale verwijzing kan leiden tot een vermindering van depressie en bloeddruk, en tot een toename van lichamelijke activiteit. De impact op bredere gezondheids-, zorggebruik- en gedragsuitkomsten blijft echter onduidelijk.

Om onderzoek en implementatie van dit terrein te bevorderen, richtte professor Feng het SPIRIT-initiatief op (Social Prescribing Interdisciplinary Research, Implementation and Transformation). Complexe sociale vraagstukken vragen immers om multidisciplinair onderzoek, waarbij ook academici van business, psychologie en HRM een rol kunnen spelen.

Social prescription en HRM

Social prescription kan ook worden gezien als een innovatieve HRM-praktijk die het welzijn van medewerkers bevordert door hen te verbinden met gemeenschapsgerichte, niet-medische ondersteuning. Denk hierbij bijvoorbeeld aan: beweeggroepen voor medewerkers met gezondheidsproblemen, communities voor medewerkers die eenzaamheid ervaren, en creatieve of sociale activiteiten als stressverlichting.

Deze aanpak sluit aan bij Socially Responsible HRM (SR-HRM), dat streeft naar het verbeteren van de levenskwaliteit van werknemers in lijn met principes van maatschappelijk verantwoord ondernemen (CSR). SR-HRM verwijst naar HR-praktijken die niet alleen gericht zijn op bedrijfsresultaten, maar ook op ethisch handelen, maatschappelijke verantwoordelijkheid en het welzijn van medewerkers. HRM wordt hierbij ingezet als strategisch instrument om zowel interne als externe stakeholders positief te beïnvloeden.

Hoewel onderzoek naar de effectiviteit van social prescription binnen organisaties nog in de kinderschoenen staat, weten we dat SR-HRM leidt tot meer werkbetrokkenheid, meer waargenomen organisatieondersteuning (perceived organisational support; POS) en affectieve organisatiebinding. Door sociale verwijzing te integreren in hun HR-beleid kunnen organisaties hun zorg voor medewerkers zichtbaar maken, positieve werkattitudes stimuleren en retentie en motivatie verhogen.

Social prescription biedt bovendien kansen voor samenwerking tussen HR, gezondheidszorg, psychologie en gemeenschapsontwikkeling. Dit sluit aan bij de trend van interdisciplinair SR-HRM-onderzoek, gericht op duurzame en mensgerichte organisatieontwikkeling.

Verder onderzoek

Hoewel veel HR-professionals deze ideeën waarschijnlijk herkennen, blijkt het in de praktijk lastig om ze te implementeren. Het blijft eenvoudiger om een medewerker met terugkerende klachten van hoofdpijn naar de dokter te verwijzen of een paracetamol aan te bieden, dan om te zoeken naar bredere, gemeenschapsgerichte oplossingen.

Ik houd jullie graag op de hoogte van de voortgang van onderzoek op dit relatief nieuwe terrein.