‘Combinatiebanen verdienen meer aandacht’

Zeker 600.000 Nederlanders combineren meerdere banen. Maar werkgevers bieden weinig steun om dit te combineren.

Volgens de Sociaal-Economische Raad (SER) gaan de regels in Nederland er nog te veel uit van dat mensen maar één job hebben. Daardoor is het voor mensen met bijvoorbeeld twee banen soms best lastig om alles goed te combineren.

“Tegelijkertijd zien we ook situaties die knellen'', staat in een verkennend rapport van de belangrijke adviseur van het kabinet. Dit gaat dan om mensen die echt uit bittere noodzaak meerdere banen hebben en moeite hebben om rond te komen.

In de SER zijn vakbonden, werkgeversorganisaties en experts vertegenwoordigd. Zij vinden dat iedereen moet kunnen profiteren van de kansen die combinatiebanen bieden. Dat kan geregeld worden door te sleutelen aan belastingen en tegemoetkomingen zoals voor de kinderopvang.

Ook zou er bij verzekeringen, pensioenregelingen en bijvoorbeeld in afspraken over roosters in cao’s meer aandacht aan dit fenomeen besteed mogen worden. Verder vindt de raad het wenselijk dat er goede sectorafspraken komen om ervoor te zorgen dat werknemers door het combineren van werk in ieder geval op voldoende uren uitkomen om rond te komen.

“Door het combineren van banen beter te organiseren en eenvoudiger te maken, maken we het werk plezieriger, voor baancombineerders èn werkgevers'', stelt SER-voorzitter Mariëtte Hamer. “Veelal zijn de uitzonderingssituaties formeel wel voorzien, maar vergt het regelen veel extra energie en administratie.''

CNV voorzitter Maurice Limmen reageert als volgt op de SER-verkenning: “Zodra we het ene baantje op het andere moeten stapelen om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, is er iets goed mis. Stapelen uit noodzaak is iets dat niet hoort bij een gezonde arbeidsmarkt. Als mensen vanuit financiële noodzaak moeten gaan goochelen met allemaal kleine baantjes levert dat stress en onzekerheid op. De SER-verkenning laat zien dat dit voor ongeveer een derde van de mensen die banen stapelen financiële noodzaak is. Werkgevers zouden de werknemer zekerheid moeten bieden van één vaste baan waarvan je kunt rondkomen. We moeten niet de weg  inslaan van de Duitse mini-jobs, waarbij baan op baan gestapeld wordt om rond te kunnen komen, maar naar volwaardige banen streven. Het is belangrijk dat er gekeken gaat worden door de regering hoe mensen één volwaardige baan geboden kan worden. Het is een goede zaak dat er in de analyse van de SER hier aandacht aan wordt besteed.”