Dit HR-talent switchte van corporate naar scale-up
Kort na haar start bij Black Bear Carbon, een bedrijf dat autobanden op een duurzamere manier wil recyclen, ontvangt Dittrich ons in haar Amsterdamse appartement. Ze wil graag haar verhaal delen met de CHRO Community.
“Mijn overstap was geen gemakkelijke keuze. Destijds zocht ik naar vergelijkbare verhalen binnen de HR-wereld, maar vond deze nauwelijks. Alleen de HR-directeur van Adyen leek een soortgelijke stap te hebben gemaakt.”
Hoewel Dittrich pas 31 jaar is, heeft ze een lange carrière bij FrieslandCampina achter de rug. In 2006 kwam ze als stagiair binnen bij Campina. “Eigenlijk wilde ik een master doen, maar er kwamen leuke kansen voorbij door de fusie tussen FrieslandFoods en Campina”, zegt Dittrich.
Na een traineeship werd ze op haar 23e HR-manager bij een fabriek in Groningen. Een pittige periode. “De impact van de lange reistijd vanuit Utrecht had ik onderschat. Op emotionele momenten vielen medewerkers soms terug op hun Groningse dialect. Iets wat ik als Limburgse moeilijk kan verstaan.”
Geen typische millennial
Na een kort intermezzo in Den Bosch werd het HR-talent uitgezonden naar Singapore. Hier was ze onder meer verantwoordelijk voor de HR-onboarding van de Filipijnen en Myanmar, twee nieuwe markten van het miljardenbedrijf.
“Over deze kans hoefde ik niet lang na te denken. Veel leuke dingen heb ik overgeslagen. Ik heb na mijn studie geen master gedaan en niet zoals veel leeftijdsgenoten een wereldreis gemaakt.” De Aziatische periode was een manier om dit gemis goed te maken.
Dat er in Singapore hard gewerkt moest worden, was geen probleem. Leeftijdstechnisch kun je Dittrich onder de millennials scharen, maar zij voelt zich mentaal geen onderdeel van deze generatie. “Ik was op dat moment niet zo bezig met mijn work-lifebalance. Ik werkte soms iets te veel, maar altijd met plezier.” Toch begon het de laatste jaren te kriebelen.
Ommezwaai na MBA
Het volgen van een Executive MBA bleek uiteindelijk een kantelpunt. Na twee jaar in Azië keerde Dittrich terug naar Nederland om HR-verantwoordelijke te worden voor de Nederlandse retail business unit. Ook kreeg ze een kans om een MBA te volgen.
“Aanvankelijk twijfelde ik over de MBA”, zegt Dittrich. Uiteindelijk wist haar leidinggevende haar te overtuigen. “Hij motiveerde mij om de uitdaging aan te gaan, en heeft daarmee een zeer positieve bijdrage geleverd aan mijn ontwikkeling”, aldus Dittrich.
Tot dat moment was Dittrich geen moment bezig geweest met een carrière buiten FrieslandCampina. “Het eerste wat ze bij de MBA zeiden, was: ‘Are you ready for a life-changing event?’, herinnert de voormalig HR-directeur zich. “Nou, dat was ik eigenlijk niet. De MBA zou juist moeten bijdragen aan een versnelling van mijn loopbaan bínnen FrieslandCampina.”
Bubbel van verandering
Ze bereikt dat doel tijdens het volgen van haar MBA. Ze promoveert tot HR Director en is verantwoordelijk voor een deel van Europa. “Een mooie bevestiging van het vertrouwen in mijn kunnen, maar onbewust was ik toen toch al aan het nadenken over verandering”, zegt Dittrich.
“Bovendien werd tijdens de MBA mijn nieuwsgierigheid voor andere bedrijven gewekt. Je zit in een uitdagende omgeving met 150 anderen. Sommigen vroegen zich af waarom ik al tien jaar bij een corporate zat. Zij daagden mij uit om uit mijn comfortzone te stappen en vernieuwing te zoeken.”
Dittrich: “Zo’n MBA-programma is een bubbel van verandering. Uiteindelijk verandert ongeveer 60 procent van baan.” Langzaam raakt Dittrich ervan overtuigd dat zij niet bij de 40 procent zittenblijvers hoort. “Dat ik al tien, twaalf jaar bij hetzelfde bedrijf zat, benauwde mij soms enorm.”
Verwarring door headhunters
In de zomer van 2018 besluit ze contact te zoeken met headhunters. Dittrich hoopt dat zij haar kunnen vertellen wat de ideale stap is voor haar HR-carrière. Daar blijkt helaas geen pasklaar antwoord op te zijn.
“Meerdere headhunters adviseerden mij om niet weg te gooien wat ik had, terwijl collega’s het al zeer onverstandig vonden dat ik zo lang op één plek heb gezeten. Deels was dit een leeftijdsdingetje. Met name meer ervaren headhunters adviseerden mij een veilige stap te maken. Een overstap naar Unilever begrijpen ze nog wel, maar andere keuzes niet. In sommige kringen heeft een groot bedrijf ook aanzien.”
In tegenstelling tot haar studiegenoten in de MBA-klas. Via een van hen komt ze in contact met Black Bear Carbon. Al in het eerste gesprek was er een goede klik. Het kwam echter niet direct tot een overeenkomst.
De scale-up heeft nog geen fulltime HR-manager nodig en ze heeft geen trek om te zzp’en. Na een succesvolle investeringsronde klopt het bedrijf nogmaals aan. Dittrich gaat overstag. Ze voelt zich gevleid door de volhardendheid van Black Bear Carbon en is nieuwsgierig naar de uitdagingen die in het bedrijf spelen.
“Na ons eerste contact hebben we elkaar iedere maand gesproken. Er was een goede klik met het management van het bedrijf. Zij zien ook de meerwaarde van HR in”, zegt Dittrich.
Kritische reacties
Bij FrieslandCampina werd overwegend positief gereageerd op haar overstap. Toch brachten een of twee collega’s Dittrich aan het twijfelen. “Zij vroegen zich af of ik echt alles wat ik intern had opgebouwd, wilde inleveren voor een onzeker avontuur. Wat zou ik elders halen wat ik bij FrieslandCampina niet kreeg?”
Het zijn vragen die Dittrich zichzelf ook stelt. “Je weet heel goed wat je hebt, maar nog niet wat je daarvoor terugkrijgt. Ik ben ook waarde gaan hechten aan mijn positie in de organisatie, in tien jaar bouw je veel op.”
De kritische reacties leiden ertoe dat Dittrich regelmatig goed moest uitleggen wat haar motivatie voor de overstap is. “Het voelde soms alsof ik mezelf eigenlijk ook nog een beetje moest overtuigen”, zegt ze lachend, “maar mijn keuze stond vast”.
Dilemma CHRO
Haar vertrek bij FrieslandCampina laat ook een interessant dilemma voor CHRO’s zien. Als een MBA vaak leidt tot het vertrek van toptalenten, wil je hen deze mogelijkheid dan bieden? Dittrich stelt dat FrieslandCampina’s CHRO Geraldine Fraser inzag dat mensen toe zijn aan een uitdaging na het afronden van een MBA.
“In mijn geval was dat niet de reden van vertrek, maar ik adviseer leiders om in gesprek te blijven met MBA-studenten en indien mogelijk een nieuwe uitdaging te bieden.”
Inmiddels is Dittrich werkzaam bij de scale-up als HR-manager. Ze merkt dat ze in korte tijd veel waarde kan toevoegen. “Wat ik bij FrieslandCampina heb geleerd, kan ik direct inzetten.” Daarentegen moet alles wel een tandje sneller. “Je krijgt hier niet zes weken de tijd om een HR-plan te schrijven.”
De nieuwbakken HR-manager hoopt bij het bandenrecylebedrijf een periode van groei mee te maken. En wat als haar nieuwe werkgever binnen een halfjaar op de fles gaat? “Dan kom ik ongetwijfeld ook wel weer aan de bak. Maar ik wil nooit denken: had ik die stap maar niet gewaagd.”
De wortels van de internationale zuivelcoöperatie gaan terug tot 1879. In 2008 ontstaat FrieslandCampina uit een fusie tussen Friesland Foods en Campina. Het bedrijf verkoopt wereldwijd zuiveldranken, toetjes, kindervoeding en kaas. FrieslandCampina heeft een kleine 24.000 mensen in dienst in 34 landen. De omzet in 2018 bedroeg 11,5 miljard euro.
Black Bear Carbon probeert uit versleten autobanden de vervuilende grondstof carbon black (zwartsel) te winnen. De grondstof wordt behalve in autobanden onder meer verwerkt in uiteenlopende rubberproducten en poedercoatings. Bij het in 2010 opgerichte bedrijf werken 35 mensen. Black Bear haalde recentelijk 16 miljoen euro aan groeigeld op. Onder meer ING’s Sustainability Fund, Social Impact Ventures, Doen Participaties en 5square investeerden in het bedrijf.