Hoe conflicten relaties kunnen versterken

Pas 36 jaar, maar toch al sinds 2009 bemiddelend in de gruwelijkste brandhaarden wereldwijd. Fleur Ravensbergen zit geregeld om tafel met terroristen en genocide-plegers om namens haar Nederlandse stichting Dialogue Advisory Group al die hoofdrolspelers in gewapende conflicten nader tot elkaar te brengen. 

Zo was ze actief in Noord-Ierland, Irak, Libië, Syrië en Congo, meestal in het diepste geheim. Want de media opzoeken, doen bemiddelaars nu eenmaal niet snel of graag. Uit lijfsbehoud en om die belangrijke onderhandelingen niet in gevaar te brengen. Zo keek Ravensbergen in 2017 nog toe op de ontwapening van de Baskische afscheidingsbeweging ETA, verantwoordelijk voor hele series bloedige aanslagen in Spanje.

Opmerkelijk, want veel vrouwen zijn er in dit metier niet. Tijdens CHRO Day 2019 zal de Amsterdamse uitleggen hoe conflicten relaties ook kunnen versterken. “In dit vak gaat het om vertrouwen en om emotie. Als ik bijvoorbeeld met terroristen spreek, realiseer ik me dat zij écht geloven in hun ‘missie’, dat ze menen voor een rechtvaardig doel te strijden, hoe vreemd dat ook klinkt. Natuurlijk vereenzelvigt onze organisatie zich niet met hun doelen en daden, maar tijdens 1 op 1 gesprekken leer je wél hun perspectief te begrijpen. Onze stichting kiest nooit partij, we luisteren en bouwen dat zo essentiële vertrouwen op, we leren die emotie te begrijpen.”

CHRO LHR Summit 2020

Vaak heeft elk team zijn eigen purpose, leider en cultuur. Teams streven naar vrijheid en autonomie. Hoe zorgen we ervoor dat zij toch met elkaar verbonden blijven, een gedeelde purpose voelen en beleven? Ga hierover op 2 april met andere CHRO's in gesprek en meld je aan met code WLHR20.

Mondiaal zijn er maar een paar organisaties die, net als de mede door Ravensbergen opgerichte Dialogue Advisory Group, op hoog niveau bemiddelen tussen strijdende partijen. Vaak wordt jaren in alle stilte onderhandeld, om uiteindelijk tot dat ultieme doel, een ontwapening, te komen. Dat lukte Fleur Ravensbergen en haar team met de ETA en met de Irish National Liberation Army (INLA), paramilitaire groepering die bloedige aanslagen pleegde in Engeland in pogingen tot Noord-Ierse onafhankelijkheid te komen. 

Haar stichting krijgt financiële steun van het ministerie van Buitenlandse Zaken en ook landen als Noorwegen, Duitsland en Ierland dragen bij met geld. En waar overheden en de Verenigde Naties moeten afhaken, omdat die immers niet met terroristische organisaties willen of mogen onderhandelen, komt de Dialogue Advisory Group wél in actie. 

Een loodzware job, het dagelijkse werk van Fleur Ravensbergen. En heel anders dan het werk van de donderdag aanwezige HR-directeuren op CHRO Day. Maar toch zijn er eveneens overeenkomsten. “Ook in mijn functie is het zaak relaties te onderhouden en heel veel te praten met mensen die compleet verschillende belangen najagen”, zegt de politicoloog. “En ook in dit werk gaat het uiteindelijk om keuzes maken.”

Ravensbergen geldt als no-nonsense vrouw. Ze spreekt op ontwapenende wijze, maar analyseert conflicten razendsnel en achterhaalt zo wat de belangen van al die verschillende partijen zijn. Ze vertelt haar gesprekspartners wat ze kan bieden, wat ze van haar stichting kunnen verwachten. 
“Vaak is er angst, wij vragen dan waarvoor mensen bang zijn, op wie ze boos zijn”, legt ze uit. “De emotie moet boven tafel, de angel moet eruit. Natuurlijk wordt mijn werk door veel Nederlanders gezien als de ver-van-hun-bed-show. Maar ook in een ‘gewoon’ leven, hier in Nederland, gaat het om emotie en vertrouwen. Ja, ook bij conflicten op de werkvloer. Want die kunnen relaties uiteindelijk versterken. Én het gaat om keuzes; om minder belangrijke en om heel erg belangrijke.”

Die maakte Fleur Ravensbergen zelf ook, belangrijke keuzes. Ze heeft drie kinderen, die – zo zegt ze zelf – niet voor haar werk hebben gekozen. “Natuurlijk ben ik committed aan deze job en realiseer ik me dat ik verantwoording draag voor 15 collega’s en nog eens 25 consultants. Maar niet voor een heel leven lang.”

Want hoewel Ravensbergen weinig naar buiten treedt, wil ze nog wel zeggen dat haar werk heel heftig kan zijn. “In landen als Syrië, Irak en Libië lijkt het vaak allemaal zo uitzichtloos. Alsof alles alleen maar nóg erger wordt. Ja, dat vind ik moeilijk.”