Werken aan arbeidsperspectief

Sociale zekerheid is op z’n zachtst gezegd geen groot thema voor de politieke partijen. Hoewel in de partijprogramma’s wel enkele punten staan over bijvoorbeeld arbeidsrecht, gaat geen van de partijen in op de vraag hoe we ervoor zorgen dat werknemers duurzaam actief zijn op de arbeidsmarkt. Wat mogen we van de overheid verwachten?


Auteur: Mick Netiv, directeur van Robidus

De baan voor het leven bestaat niet meer. Onder meer door economische en technologische ontwikkelingen is de arbeidsmarkt de afgelopen jaren enorm veranderd. Het dienstverband bij één werkgever tot het pensioen heeft plaatsgemaakt voor meebewegen met de stromingen op de arbeidsmarkt. Oftewel: medewerkers moeten zich continue aapassen aan de veranderende vraag naar arbeid en zowel fysiek als mentaal fit blijven. 

Visie ontbreekt
Hoe kijken de politieke partijen hier tegenaan? Dat is niet duidelijk. Althans, in de partijpogramma’s vinden we weliswaar veel terug over arbeidsrecht en flexcontracten, maar een structurele visie op de rol van de werkgever én de werknemer bij hun toekomstige inzetbaarheid blijft onderbelicht. Terwijl juist dát essentieel is.

Scholingsbudgetten
Een leven lang leren – en het subsidiëren daarvan – is belangrijk voor de toekomstige inzetbaarheid van werknemers. Belangrijker dan allerlei kortingen die moeilijk zijn toe te wijzen aan een individuele werknemer omdat de privacywetgeving in de weg staat. De overheid zou in onze ogen meer financiële prikkels

met betrekking tot scholingsbudgetten moeten bieden. Door de nadruk te leggen op scholingssubsidies wordt de weg vrij gemaakt voor werkgevers om hun werknemers te helpen bij het ontwikkelen van kennis en vaardigheden waar in de nabije toekomst vraag naar is. De kans op uitval van de werknemers wordt hiermee aanzienlijk verlaagd. 

Doorstromen in taboesfeer
Het doorstromen van de ene naar de andere werkgever ligt in Nederland nog in de taboesfeer. Op lokaal niveau vindt hier en daar samenwerking plaats tussen bedrijven op het gebied van doorstroom. Zo wordt een medewerker die niet meer aan de slag kan bij werkgever A nog wel eens gekoppeld aan werkgever B, waar hij werkzaamheden in een ander vakgebied kan verrichten. Helaas wordt dit nogal eens gepercipieerd als het afschuiven van personeel. Er zijn dan ook weinig ontvangende werkgevers, aangezien ze veelal het idee hebben dat personeel met een hoger risico wordt aangeboden. Werken met proefplaatsingen, waarbij de oorspronkelijke werkgever een deel van loonkosten gedurende een korte periode meebetaalt, zou hier een uitkomst kunnen zijn. Koppeling van proefplaatsingen aan de ingevoerde transitievergoeding en die hiermee verdisconteren zou in dat kader een prima stap zijn. 

Belangrijke rol
Kortom: er is nog een hoop te doen, en de overheid kan een belangrijke rol spelen als het gaat om ‘werken aan arbeidsperspectief’. Als het aan ons ligt, bepalen politieke partijen een visie op duurzame inzetbaarheid van werknemers. Het bieden van hulp aan degenen die het echt nodig hebben en het stimuleren van werkenden om aan de slag te gaan en te blijven zijn daar wezenlijk onderdeel van. Dát zou de sociale zekerheid moet zijn.