Torenhoge verzuimkosten zijn onnodig

Bij ziekteverzuim moet een werkgever twee jaar lang het salaris van een medewerker in loondienst doorbetalen. Bij het arbeidsongeschikt raken van de medewerker is de werkgever bovendien nog gedurende tien jaar verantwoordelijk voor de WGA-uitkeringen aan de medewerker. Met de invoering van de Wet werk en zekerheid (Wwz) komt daar, bij ontslag, nog een transitievergoeding bovenop, die afhankelijk is van de lengte van de aanstelling van de medewerker en het laatst genoten brutoloon.

De opstapeling van kosten bij ziekte hebben al geleid tot veel kritiek op de Wwz. Werkgevers zouden steeds huiveriger worden om personeel aan te nemen. Minister Asscher (Sociale Zaken) liet daarom onlangs al weten bereid te zijn de transitievergoeding voor werknemers na twee jaar ziekte te schrappen – op voorwaarde dat de werkgever zich aantoonbaar heeft ingespannen voor de re-integratie van de zieke werknemer.

Een deel van het verzuim onder medewerkers is onvermijdbaar. Maar in veel gevallen is uitval wel te voorkomen. Bedrijven zijn zich hiervan bewust. In recent onderzoek van Berenschot geven Nederlandse bedrijven aan dat zij de duurzame inzetbaarheid van medewerkers als het belangrijkste thema zien in hun HR-beleid. De invulling van dit beleidspunt hapert echter in de praktijk; veel verder dan een jaarlijkse griepprik voor medewerkers komt men vaak niet. 

Verzuim kost Nederlandse werkgevers jaarlijks 11,5 miljard euro, blijkt uit cijfers van het TNO. Dit zijn alleen nog de kosten van loondoorbetaling. Secundaire kostenposten, zoals verzuimbegeleiding, vervanging en aan werkgevers toegerekende arbeidsongeschiktheidsuitkeringen komen daar nog bij. Ook de kosten van het productiviteitsverlies in de aanloop naar het uitvallen van een medewerker zijn niet berekend.

Minister Asscher wil bedrijven belonen voor hun betrokkenheid bij zieke medewerkers. Hier is een maatschappelijke tendens zichtbaar: een werkgever die zich verantwoordelijk opstelt, heeft daar profijt van. Maar de grootste winst is voor werkgevers die nog een stap verder gaan dan een actieve rol bij re-integratie. Die door te focussen op de inzetbaarheid van medewerkers verzuim voorkomen 

Mensen die zich niet lekker voelen op hun werk en stress hebben vallen sneller uit. De werkgever kan hier de werknemer tegemoet komen. Scholing en begeleiding zijn hierin de meest genoemde activiteiten. Maar er zijn ook privégerelateerde items die leiden tot verminderde inzetbaarheid en zelfs verzuim. Bijvoorbeeld een werknemer met financiële problemen, kan uitvallen als gevolg van onzekerheid over zijn situatie. Door het bieden van (extern ingehuurde) financiële begeleiding voorkomt de werkgever hoge verzuimkosten. Of denk aan een medewerker die dringend fysiotherapie nodig heeft maar dit niet gedekt krijgt door diens verzekering, of een collega die in een echtscheiding is verwikkeld. Allemaal kunnen ze baat hebben bij een interventie op maat. Ook de werkgever heeft hier baat bij, want de kosten van zo’n investering zijn een fractie van die van langdurige uitval. 

— 

 

Door: Mick Netiv, directeur van Robidus