Van spreiding naar integratie

De WGA gaat op de schop. Vanaf 1 januari 2017 is het niet meer van belang of de arbeidsongeschikte medewerker in vaste dienst is (WGA-vast) of een tijdelijk contract heeft en ziek uit dienst is gegaan (WGA-flex). Voor veel organisaties vormt dit het uitgelezen moment om de wijze van verzekeren te heroverwegen. En of ze nou privé of via het UWV de verschillende sociale verzekeringen onderbrengen, één ding is zeker: een geïntegreerde aanpak verdient daarbij de voorkeur.

Het beheersen van risico’s begint altijd met het inzetbaar houden van personeel. Het in een zo vroeg mogelijk stadium onderkennen van risico’s en het beïnvloeden ervan, levert het beste resultaat en de laagste kosten. Door maximaal invloed uit te oefenen tijdens de loondoorbetalingsplicht of Ziektewet, blijft het WGA-risico het meest beheersbaar voor de werkgever. De moderne WGA-eigenrisicodrager is dan ook eigenrisicodrager voor de Ziektewet en heeft een beleid dat focust op inzetbaarheid
 
Een geïntegreerde aanpak
Veel organisaties hebben verschillende verzekeringen lopen om de  arbeidsongeschiktheidsrisico’s van hun zelf en van hun medewerkers te dekken. Een geïntegreerde uitvoering van deze aan elkaar verbonden risico’s levert een werkgever zowel praktische als financiële voordelen op. Nu dat elke werkgever opnieuw zijn WGA financiering moet overwegen is het moment daar om  alle verzuim- en arbeidsongeschiktheidsvoorzieningen op elkaar aan te sluiten. Door een geïntegreerde aanpak heeft de organisatie nog slechts één aanspreekpunt, ontvangt het korting bij de verzekeraar, heeft het minder administratieve verplichtingen en kosten én heeft het nog maar één registratie- en beheerssysteem. Ook contracten, financiering en schadebeheer zijn op elkaar afgestemd wat leidt tot efficiencyvoordelen.
 
Eigenrisicodragerschap
De nieuwe wet heeft gevolgen voor organisaties die al eigenrisicodrager zijn en voor organisaties die eigenrisicodrager willen worden. Wie van het publieke domein over wil stappen naar het private domein dient voor oktober 2016 de aanvraag bij de Belastingdienst in te dienen. Voor alle organisaties die in 2017 eigenrisicodrager willen blijven, geldt dat ze een garantieverklaring moeten indienen. Overstappen van publiek naar privaat wordt met de nieuwe wetgeving overigens aanzienlijk eenvoudiger. Per 1 januari 2017 is er namelijk geen sprake meer van een zogenaamd inlooprisico. Dit betekent dat alle lopende uitkeringen of risico’s van (ex-)medewerkers met een eerste ziektedag vóór de overstap, niet meer onder het eigenrisicodragerschap vallen. Waar een organisatie tot voor kort bij een overstap nog geconfronteerd werd met hoge inlooprisico’s waarvoor voorzieningen of koopsommen gerekend moesten worden, kan men  nu bij een overstap naar een private uitvoering volledig met een schone lei beginnen.