Bob Hutten: ‘Verspil geen talent’

Als het om diversiteit gaat probeert cateringbedrijf Hutten mensen te laten geloven dat in iedereen talent zit. Ook in iemand die misschien minder hard kan lopen. Daarover vertelde directeur Bob Hutten op de CHRO Summit op 22 over diversiteit. 

“Wij leven in een tijd waarin we hebben aangenomen dat het alleen maar gaat om geld verdienen”, zegt hij. “Dat dat de enige drive is. Luister maar een dag naar BNR. Wat een schrale toekomst. Maar jonge talenten kijken daar anders naar.”

2 a 3 procent minder winst? Lastig

Tijdens een CFO-event vroeg Bob Hutten de chief financial officers: Waarom moet jij eigenlijk zoveel geld verdienen? Wat onder de streep rest, is dat ook de aandeelhouder dat vindt. Voor 2019? Meer geld. Met vaak daarvoor het woordje ‘ nog’ . “Sociaal maatschappelijk ecologisch… Dat wil iedereen. Maar 2 a 3 procent minder winst? Vindt men lastig.”

Bij de cateraar wordt vol ingezet op inclusiviteit, het aan boord trekken van mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. “Wij draaien 90 miljoen euro omzet, met een rendement van 2 procent. Je moet heel goed nadenken, hoe speel je het? Naar 3 procent rendement en toch nog veel achterstanders binnenhalen? Dat vind ik ook oké. Maar die mensen met zo’n achterstand aannemen, betekent ook een risico. Je verdienmodel loopt ietsje achteruit. De schuif van maatschappelijke relevantie naar euro’s. Waar zet je die? Dat is de vraag.”

Hutten heeft er wel eens met de politiek en accountants over gesproken: Een grote bijdrage leveren en dus minder belasting betalen? “Maar dat gaat dus niet gebeuren”, vertelt hij. Zes postbussen op twee vierkante meter kunnen miljarden binnenbrengen. Maar dat soort bedrijven gaat ook zo maar weer weg als ze elders meer kunnen verdienen.”

Overal uit geschopt

Hutten bevordert met Stichting Aan het Werk, 150 bedrijven in Brabant, de positie van mensen met een arbeidsachterstand. “Mijn HR-man wordt helemaal gek van alle regels en clubs. We hebben Talentvol opgericht, daar wordt aan vraag- en aanbodkant gewerkt. Onze inclusiviteitsmanager zit daar nu.”

Hutten geeft een voorbeeld. “Een jongen van 23 jaar zit thuis, is overal uit geschopt. En daar zijn er een hoop van. Er moet iets in die koppen gebeuren. Kom naar ons, dan zoeken wij een bedrijf. Waar gaat het nu fout, welke groep zien we niet? Wij geven alle mensen met achterstand een profiel; een filmpje waarin ze hun verhaal vertellen. Dat werkt perfect. Van getallen naar gezichten. Ze uit de anonimiteit halen.”

Hutten noemt zijn personeel geen medewerkers, maar samenwerkers. “Wij worden hier geboren, je mag je talenten ontdekken, die ontplooien en dan vertrek je weer. Dat denk ik. Van betekenis zijn. Veiligheid en ruimte tussen mij en jou creëren. Geluk betekent dat.”

Ongelooflijke resultaten

Zijn bedrijf maakt voor ziekenhuispatiëntjes die vanwege de pijn niet willen eten, voedsel in de vorm van speelgoed. “Daarmee hebben we ongelooflijke resultaten geboekt. Dat maakt me heel erg trots. Je kunt ook heel andere dingen doen, dan alleen dat winstpercentage voor ogen houden.”

Idealistisch, bewonderenswaardig. Maar Hutten realiseert zich dat hij de wereld niet kan en zal veranderen. “Wij zijn een heel bescheiden speler. De vraag is: hoe pak je die directeur en die aandeelhouders beet, hoe haal je ze over de streep. We kijken veel te schraal naar ondernemerschap. Dertig jaar ben ik nu CEO. Destijds was Hutten al als een indianenstam. Kleur, samen, divers. Dat heet nu innovatief, inclusiviteit. Heel vroeger was dat normaal, we zijn het een beetje kwijtgeraakt.”