Onderzoekers tonen aan: behoefte aan afronden taak blijkt sterker dan financiële prikkel

Traditionele economische theorieën stellen dat mensen altijd de voorkeur geven aan financieel voordeel en het verplichtingen zo lang mogelijk uit te stellen. Toch blijkt het tegendeel uit een reeks Amerikaanse onderzoeken. Die gingen na of mensen extra willen betalen als ze snel een schuld kunnen aflossen.

Veel mensen verkiezen het afmaken van een klus, zelfs met overwerk, boven uitstel tot het weekend

De bereidheid is er massaal, zelfs met een veel aantrekkelijker alternatief: financieel voordeel behalen door betalingen te spreiden. Mensen zijn bereid extra offers te doen als ze een zichtbaar doel eerder kunnen bereiken.

Dit komt doordat de mentale kosten van een onafgemaakte taak het plezier van financieel voordeel overtreffen. Een serie van dit soort onderzoeken vond plaats onder tweeduizend Amerikanen. Bijna negentig procent koos voor het extra offer om snel van de schuld af te zijn

Verschijnsel van offerbereidheid

Volgens de Amerikaanse onderzoekers Annabelle Roberts van de Universiteit van Chicago en Ayelet Fishbach van de Universiteit van Texas geldt dit vreemde verschijnsel van offerbereidheid ook voor werk. Veel mensen vinden het belangrijker om de klus af te maken dan om het werk uit te stellen, bijvoorbeeld tot het weekend. Ze verkiezen liever een tandje bij te zetten, bijvoorbeeld in de vorm van overwerk, dan dat de klus voortduurt.

Volgens de Amerikaanse onderzoekers heeft dit grote gevolgen voor het motiveren van teams. Het duo concludeert dat mensen vooral extra offers willen brengen wanneer een taak bijna is afgerond. Is het einde van een project (of een afbetaling) nog niet in zicht, dan is de bereidheid tot extra inzet beduidend minder groot.

Mensen geloven dat een onvoltooide taak die bijna af is, in hun gedachten blijft hangen, en ze willen deze ballast wegwerken. Een afsluiting is zo’n sterke motivator dat mensen andere belangen daarvoor opzijzetten, zo luidt de conclusie.

Divers aantal taken

Daar kunnen leidinggevenden hun voordeel mee doen, betogen Roberts en Fishbach. Wanneer je medewerkers een divers aantal taken geeft, zullen ze zich richten op het werk dat binnen afzienbare tijd kan worden voltooid. Het risico is dat taken met een hogere prioriteit blijven liggen, vooral als deze meer tijd vergen. Mensen zetten overwegend hun beste beentje voor wanneer ze de finish in zicht hebben.

Leidinggevenden doen er goed aan om doelen op het werk anders te formuleren. Richt taken minder in als grote opdrachten met een verre horizon, en verdeel ze in een reeks kleinere, overzichtelijke taken die eenvoudig zijn af te ronden. Bij het afsluiten van elke deeltak is de inzet en bereidheid om offers te brengen groot, net als de voldoening.

Inzicht in dit mechanisme van motivatie helpt leidinggevenden ook om medewerkers te begrijpen die worstelen met uitstelgedrag. Het onvermogen om taken op te pakken kan voortkomen uit het gebrek aan zicht op de voltooiing ervan. Mensen die geen horizon zien, hebben moeite om uit de startblokken te komen.