‘Vermijdend leiderschap vergroot angstcultuur bij Atletiekunie’

Beeld: ANP | Ronald Hoogendoorn

Bij grensoverschrijdend gedrag moeten leiders zichtbaar, transparant en richtinggevend zijn. De leiding van de Atletiekunie deed het tegenovergestelde: ze verschool zich achter regels en protocollen, in plaats van verantwoordelijkheid te nemen. Daarmee voedt ze de angstcultuur.

Dat stelt Charlotte van Asseldonk als reactie op het verhaal van atlete Zoë Sedney dat ze steun van de bond miste na grensoverschrijdend gedrag van teamgenoot.

Vermijding is geen leiderschap

“Het komt vaker voor in organisaties: zodra het spannend wordt, trekken leiders zich terug. Vermijdend leiderschap is een natuurlijke reactie op angst, maar ook een gevaarlijke. Want wie vermijdt, vergroot juist de onveiligheid. Angst verspreidt zich snel in organisaties, en wordt bij elk nieuw incident groter.”

Verantwoordelijkheid betekent blijven staan

In kwetsbare situaties moeten leiders blijven staan aldus Van Asseldonk: “Sterke leiders durven risico’s te nemen, luisteren naar de pijn van slachtoffers, houden geen informatie achter en spreken zich uit. Ze vertellen de waarheid, ook als die ongemakkelijk is.”

Bij de Atletiekunie werd zelfs de verantwoordelijkheid voor de terugkeer van de geschorste atleet bij het slachtoffer gelegd. “Zij moest daarvoor een stappenplan opstellen. Dat is geen leiderschap, maar wegduiken.”

Veilige cultuur vraagt om moedig leiderschap

Een veilige cultuur ontstaat niet vanzelf besluit Van Asseldonk. “Die vraagt om leiders die verantwoordelijkheid nemen. Niet alleen bij goede prestaties, maar juist op moeilijke momenten. Incidenten kun je niet altijd voorkomen. Wat je als leiding wél kunt doen, is er krachtig en eerlijk mee omgaan.”

LEES OOK: Veel werkgevers zetten in op sociaal veilige werkomgeving